11.مسئولیت هایی را به فرزندان خود واگذارکنید که متناسب با سن و توانایی های آنها باشد .

مثلا ً ، کودک 6 ساله به تنهایی نمی تواند در صف نانوایی ایستاده و نان بگیرد ولی می تواندیک قالب پنیر بخرد .

12.در انجام کارهای سخت ، علاوه بر کمک کردن ؛ فرزندان را دائما ً تشویق کرده و آنها را به پیروزی امیدوار کنید .

13.برای تقویت یک صفت پسندیده در فرزندان زیر 15 سال برای آنها داستانهایی تعریف کنید که نقش اصلی داستان ، کودکی هم سن و سال ِ فرزند شما و دارای آن صفت پسندیده است .

14.برای تنبیه فرزندان هرگزانهارا کتک نزنید بلکه سعی کنیدچیزهای مورد علاقه او را- برای مدتی متناسب با اشتباهش - از او بگیرید .

مثلا ً به خاطر نمره کم درامتحان میان ترم ، " یک هفته از تماشای تلویزیون " محروم است .

15.کمک کردن به دیگران وتقویت روحیه بخشندگی و انسان دوستی را عملا ً به کودکان خود بیاموزیم .

مثلا ً: انها را تشویق کنیم بخشی از پول توجیبی خود راصدقه بدهند .

16.از فرزندان خود بخواهیم - در صورت امکان - علت ِ حالتهای متفاوت ِ روانی ِ خود - مانند شادابی ، اضطراب ، افسردگی و . . . - راصادقانه و با شجاعت برای ما بیان کنند .

17.فرزندان ما باید باور کنند که ، والدین شان در همه حال به آنها توجه دارند

مثلا ً هنگام خروج از خانه برای آنها یک یادداشت کوچک و یا . . . بگذارند .

18.اوقاتی که در کنار خانواده هستید واقعا ً به آنها اختصاص دهید . نه اینکه به تماشا کردن فیلم یا مطالعه روزنامه و . . . مشغول شوید.

مثلا ً : با خاموش کردن تلویزیون ، به تعریف کردن لطیفه و خاطرات خود که متناسب با سن فرزندان است وقت ِ آنها را پرکنید .

19.تشویق فرزندان باید در مقابل تلاش آنها باشد نه در مقابل استعداد های آنها

مثلا ً : تشویق برای صوت ِ خوش قرآن خیلی موضوعیت ندارد مگراینکه همراه با صوت خوش ، صحت ِ قرائت ، تجویدو . . . باشد .

20.کتابهای داستانی متناسب با میزان اطلاعات و افکار او در اختیارش قرار دهید .

21.از خواب ، خوراک و بازی فرزندانتان ، تا سن 7 سالگی جلوگیری نکنید ؛ هر چقدر در این سنین آزادتر باشند در سنین بالاتر آزار و اذیت آنها کمتر و اعتماد به نفس آنها بیشترخواهد بود .

22.به نظافت فرزندان خود در سنین نوجوانی توجه بیشتری داشته باشید . مخصوصاً دختر های به سن تکلیف رسیده را ، برای تغییر جسمی که قرار است در آنها رخ دهد آماده کنید .

23.به مسائل معنوی او توجه داشته باشید ؛ در مورد اعتقاد او به خدا توضیحات لازم را آماده کنید ؛ از ارتباط او با خانواده های غیر مقید به مسائل اخلاقی جلوگیری غیر مستقیم و همراه آگاهی به عمل آورید .

24.از آمیزش جنسی در مقابل کودکان و یا مکانهایی که احتمال می دهید آنها متوجه شوند به شدت پرهیز کنید .

زیرا علاوه بر بد آموزی در ذهن کودک سوالاتی ایجاد می کند که امکان مطرح کردن آنها را ندارد یا در صورت طرح سوال ، شدت نهی خواهد شد و این مسئله به عقده ای بزرگ برای او تبدیل خواهد شد .

25.از شوخی های نا بجا در مقابل فرزندان بپرهیزید . با بیان مسائل جنسی او را تحریک نکنید ؛ ارتباط کودک خود را با جنس مخالف - به ویژه - در سنین نوجوانی کنترل کنید .

26.از بازی کردن با اعضای حساس کودک خودداری کنید ؛ در سنین نوجوانی مراقبت تنهایی او باشید ؛ از دسترس قرار دادن وسایل تحریک انگیز شهوانی - فیلم ، عکس و . . . - خودداری کنید .

27.به مسائل روحی و عاطفی او توجه کافی داشته باشید . سعی کنید از لحاظ محبت و علاقه پدر و مادر احساس کمبود نداشته باشد .

راههای ابراز محبت را در او تجربه کنید تا از آن طریق بر آن مسلط شوید .

28.هنگام تفریح و استراحت با غرزندان ، واقعاً به تفریح ِ با آنها بپردازید .

نه اینکه آ نها را به پارک ، استخر ، زمین فوتبال یا . . . ببرید ولی دائماً در فکر کارهای خود باشید یا در حال گفتگو با بزرگترها یا صحبت کردن با تلفن همراه ، وقت خود را پر کنید .

29.زمان و مکان تفریح را برای فرزندان بیان نکنید .

بگویید قرار است برویم منزل یکی از دوستان وقتی به محیط تفریح رفتید ، فرزندان شما از هیجان بالایی برخوردار خواهند شد ، چون واقعاً برای آنها غیر منتظره بوده است .

30.برای عقاید فرزندانتان ارزش و احترام قائل شوید .

31.جملات اعتماد بخش را در ذهن و قلب کودکانتان بگنجانید .

تو می توانی بهترین . . . شوی .

32.در ایام تعطیل یا اوقات فراغت مشکلی را برایش فرض کنید و از او راه حل بخواهید .

33.در سنین نوجوانی از الفاظ مخصوص بزرگترها برای مخاطب قرار دادن فرزندانتان استفاده کنید .

مثلاً : آقا محمد ، زهرا خانم و . . .

34.سعی کنید فرزندانتان علت برخوردهای متفاوت شما را درک کنند .

مثلاً :چرا با آنها قهر کردید یا آنها را تشویق می کنید .

35.فرزندان ما می خواهند بدانند ،چرا بعضی مواقع یک جور دیگر با آنها برخورد می شود .

36.از بکار بردن کلمات دیکتاتور مابانه و زورگویی به کوچکترها پرهیز کنید

اگر می گویید :«دستهایت را قبل از غذا بشورا » او می گوید : « چرا ؟» جواب شما ، باید توضیح علت شست و شوی دستها باشد نه اینکه بگویید :« چون من می گویم »

37.فرزندان خود را در فعالیت های اجتماعی مخصوص بزرگترها - بدون اجبار - شرکت دهید .

مثلاً رای دادن ، به مسجد رفتن ، کمک به دیگران ، خرید و . . .

38.در احترام گذاشتن به فرزندان خود ، شرایط سنی آنها را در نظر بگیرید .

مثلاً اگر به فرزند 7 ساله خود بگویید « توپولی بابا » خوب است ولی فرزند 15 ساله شما این را یک نوع تحقیر می داند !

39.از اعمال و رفتار ناپسند که در حال یاد گرفتن آنها است بصورت غیر مستقیم جلوگیری کنید .

مثلاً در قالب یک داستان بگویید : یک پسر بچه فلان جا دروغ گفت . . . همه از او بدشان آمد ،مردم بچه های دروغ گو را دوست ندارند .

40.از کودکان خود بخواهید برای عقاید و افکار خود دلیل بیاورند . از کودکان دلایلی متناسب با سطح اطلاعات و افکارشان توقع داشته باشید .

41.با دلیل خواستن از فرزندان نسبت به عقاید ، افکار و رفتارشان روحیه جستجو و اندیشیدن را در آنها پرورش دهید .

42.به حرفهای کودکانتان با دقت تمام گوش دهید ، تا احساس کنند در خانه برای آنها ارزش قائل هستید .

43.روزهای مهم راکه درزندگی کودکان سرنوشت ساز است برای آنهاجشن بگیرید .

مانند سالروز تولد ، اولین روز ورود به مدرسه ، آخرین روز مدرسه ،جشن تکلیفو ...

44.هر روز چند دقیقه به فرزندان اختصاص دهید ، تا مطالبی را که درطول روز یاد گرفته از زبانش بشنوید ؛ برای هرنکته منفی چاره ای بیندیشید ( درصورت تکرار ) و برای نکات مثبت او را تشویق کنید ( در صورت تکرار ).

در وسط حرفهای بچه ها نپرید ، بگذارید تا وجودشان با حرف زدن خالی شود .

45.هنگام خرید وسایل مورد نیاز فرزندان آنها را همراه خودتان ببرید و اجازه دهید که خودشان با صبر و حوصله آنچه را می خواهند انتخاب کنند ، هرگز در خرید ف چیزی را به آنها تحمیل نکنید .

اگر پول کافی همراه نداشتید و یا قیمت وسیله مورد نظر فرزندتان گران بود ، از او بخواهید با پس انداز پولهای تو جیبی خود در خریدن آن وسیله با شما همکاری کند .

46.از فرزندان خود انتظار نداشته باشیدمانند شما فکر کنند یا رفتارنمایند بلکه سعی کنید در طول سال نکات قابل توجه را یک به یک و با برنامه در ذهن آنها جا دهید .

47.از کودکان خود بخواهید طرحهایی در موضوعات مختلف آماده کنند و آنها را بنویسند و در قبال آن جایزه بگیرند حتی در مورد نظافت شهر این کار علاوه بربالا بردن اعتماد نفس موجب پرورش خلاقیت فرزندان می شود .

48.به نوجوانان خود در قبال برخی از کارها در منزل پول نقد بدهید . از او بخواهید در قبال فلان کار قدری پول دریافت کند .تا هم ارزش کارکردن و هم ارزش پول را بفهمد.

49.در شکستهای درسی او را یاری دهید و روحیه اورا به خاطر نمرات کم ، خراب نکنید . به جای آن با گفتن جملات مثبت وامید بخش قدرت اراده و حافظه ی اورا تقویت کنید .

50.در مواقع بیماری و یا مشکلات خاص نهایت محبت را در حق او پیاده کنید ولی سعی نکنید امور مربوط به او را خودتان انجام دهید .

51.در سنین بالاتر بخشی از خرید منزل را به گردن او بیندازید ، تا با بازار آشنا شود و بخشی از هزینه ی خرید ماهانه را به اوبدهید تا برای خرید منزل برنامه ریزی کند .

52.در سنین بالاتر برخی از مشکلات زندگی از قبیل پول آب ، برق ، اجاره مسکن و . . . را با او در میان بگذارید تا او هم احساس مسئولیت کند و توقعات خود را کمتر مطرح کند .

53.سعی کنید جملاتی که تکرار آن باعث لوس شدن بچه ها می شود کم و انگشت شمار استفاده کنید .

مثلاً خنگام رفتن به مدرسه هی به او نگویید : « عجله کن » یک بار که تاخیر کرد با او برخورد شد بار دوم سعی می کند دیگر تکرار نشود .

54.تابلوی اعلانات در منزل به کودکان شما - و خودتان - کمک می کند تا نظم را در زندگی رعایت کنید و علاوه بر آن تعریف و تمجیدهای خود از دیگر اعضا خانواده را بر روی آن بنویسید .

55.اجازه دهید فرزندانتان در کنار شما به تکالیف مدرسه خود رسیدگی کنند .

56.از تنهایی او نگران باشید . مراقب تنهایی او در اتاق مخصوصش باشید .

57.هنگام خواب حالات روانی او را نحت نظر بگیرید .

58.ساکت ماندن در برخوردهای بد نوجوانان بدون اخم و تنبیه ، کاری بسیار معقولانه است .

59.با در آغوش کشیدن کودک و یک جمله « دوستت دارم » دنیایی از محبت برای فرزندان شما شکوفا می کند .

اظهار محبت به فرزندانتان را از یاد نبرید . « دوستت دارم خیلی زیاد »

60.روحیه اعتماد به نفس فرزندان خود را تقویت کنید حتی اگر ضرر مادی هم برای شما داشته باشد از او بخواهید تا با تکرار یک عمل بالاخره آن را درست انجام دهد .

61.کودکان را از انتظارهایی که از آنان دارید آگاه کنید ؛ هر وقت آنها را رعایت کرد ، تشویق کنید .

62.به فرزندانتان یاد دهید در برخوردهای اجتماعی از الفاظ شیرین و محبت آمیز استفاده کنند تا افراد خنگام برخورد با کودکان شما آنها را مورد احترام قرار دهند .

63.الگو سازی برای فرزندان - و همه مردم - از عوامل بسیار موثر و حساس در تربیت است .

الگوهای مناسب را در قالب واقعیت به او معرفی کنید .

64.در هنگام تبلیغ کالاهای مصرفی در تلویزیون با فرزندان خود بحث کنید تا روحیه تحریک خرید کالا در آنها مرزبندی شود .

65.تلویزیون در اختیار شما باشد نه کودک

از تماشای برنامه هایی که در حد سن و سال بچه ها نیست جلوگیری کنید .

66.در تماشای برنامه مورد علاقه تلویزیون شرکت کنید و بعد از برنامه توقعات لازم را خیلی مختصر در یک دقیقه برای او بیان کنید .

67.یک سری حدود را در خانه به جا آورید تا فرزندان شما چراغ قرمزها را بشناسند و در حیطه آن وارد نشوند .

مثلاً مسواک زدن جای بحث ندارد باید رعایت شود .

68.برای رفتار مثبت فرزندان خود با دیگران ارزش قائل شوید .

69.سعی نکنید فرزندان را به خود وابسته کنید یا آنها را از خود طرد کنید ؛ متعادل برخورد کنید .

70.اگر کسی هستید که مسئولیت و گرفتاریهای زیادی دارید ؛ حداقل به فرزندان خود هم به اندازه یکی از گرفتاریهایتان توجه کنید .

در غیر این صورت بعداً مشکلات فرزندان شما چنان حاد و زیاد می شود که فرصت رسیدن به دیگر مسایل را کاملاً از شما خواهد گرفت .

71.به محیط های مورد علاقه کودکان توجه داشته باشید

مثلاً غذا خوردن در میان اسباب بازی هایش بهتر از غذا خوردن در یک رستوران مجلل است و به او بیشتر مزه می دهد .

72.به خواسته های نامعقول آنها توجه نکنید فرزندان خود را طوری تربیت نکنید که هر زمان هر چیزی را اراده کنند باید فراهم فراهم شود .

فرزندان خود را به سفر ببرید ؛ سفر تجربه کودک را زیاد می کند ؛ در سفر مسئولیت پذیری و مشارکت در کارها را به آنها آموزش دهید .

73.با کودکان بازی کنید ف به لطیفه های بی مزه آنها بخندید تا احساس کند واقعاً جالب بوده است .

74.به کودکان یاد دهید اول فکر کنند بعد انتخاب . در بازی ، سفر ، خرید و . . .

تا در آخر کار نگوید :« ای کاش آن را انجام داده بودم » .

75.فرزندان خود را از محل کار و حرفه خود آگاه کنید

آنها را به محل کار ببرید از آنان در مورد محل کار ، طرز برخورد با همکاری و یا مشتری نظر خواهی کنید .

76.با فرزندان در مورد آثارشان مشورت کنید و یک نمونه کار از آثار ورزشی ، نقاشی ، یا . . . آنها را قاب کرده ، در منزل نصب کنید و همیشه از مهمانان جدید ، جلوی فرزندان خود از آنها یاد کنید .

77.با لبخند و قهقه از آنان استقبال کنید تا از دیر آمدن به منزل نگرانی و استرس نداشته باشند .

در ضمن این عمل را آنقدر رها نکنید که هر موقع دلشان خواست به منزل بیایند تعادل را در این موارد رعایت کنید .

78.از مکانها و اشخاص مورد ارتباط با آنها در بیرون منزل اطلاعات کافی داشته و فرزندان خود را در موقع لزوم کنترل کنید .

79.مهارتهای زندگی را به آنان بیاموزید ، مانند آشپزی ، تعمیر دوچرخه و . . .

80.در کارهای منزل اگر دوست دارند مشارکت کنند ، حتم اجازه دهید .

81.فرزندان با تعلیم مهارتهای خود به دیگران اعتماد به نفس پیدا می کنند از کودکان خود بخواهید توانایی های خود را به دیگران یاد دهند

مثلاً ریاضیات را به همکلاسی خود یا ساختن یک فرفره یا اسباب بازی کاغذی را به دیگر دوستانش .

82.هدایای کودکان خود را غیر منتظره ، در بین وسایل شخصی او ، همراه با یادداشت محبت آمیز به او تقدیم کنید .

83.اگر کودکان شما می خواهند از وسایل اطراف خود چیزی درست کنند ، ممانعت نکنید .

حتی اگر در خانه تلویزیون غیر قابل استفاده ای است و او می خواهد آن را باز کند و به قول خودش درست کند ، به او اجازه دهید تا خلاقیت او را پرورش دهید .

84.فهرستی از توانایی های کودکان را که برای آنها هم ، جذاب است تهیه کنید .

تا تفریح کودکان شما همراه با شکوفایی استعدادهایشان باشد .

85.سعی کنید در امور تحصیلی فرزندان خود مشارکت کنید و آنها را یاری دهید .

نه اینکه تکالیف آنها را برایشان انجام دهید .

86.کارهای کوچک و ریز والدین تاثیر عمیقی بر روحیه کودک دارد .

مثلاً هنگام رفتن به مدرسه یک شاخه گل به او بدهید ( نه هر روز بلکه غیر منتظره و مختلف )

87.گنجینه ای از خاطرات فرزندان خود ، اعم از تصاویر ، کتب ، لباسها ، حتی خراب کاری های آنها را نگهداری کنید در آینده ازلحاظ روحی نیاز شدیدی به وجود آنها خواهید داشت .

88.بگذارید فرزندان نتیجه اعمال خود را تجربه کنند ، تا دوباره آنها را تکرار نکنند .

89.در اوقات خاصی کودکان خود را تنها بگذارید .

مثلاً وقتی از تنها بازی کردن لذت می برند ، مزاحم آنها نشوید .

90.فرصت انتخاب را از فرزندان نگیرید بگذارید وسایل شخصی خودش را خود انتخاب کند .

91.هر وقت از کودکان خود چیزی یاد گرفتید سعی کنید همیشه آن را یاد کنید تا فرزندان شما دنبال نکات جدیدی باشند تا شما را غافلگیر کنند .

92.روحیه صحبت کردن در جمع را در او تقویت کنید . در جمع های خانوادگی بحث را به جایی برسانید که از زبان فرزندِ خود ، کاری را که انجام داده بشنوید نه اینکه خودتان برای جمع تعریف کنید .

93.کاری نکنید که کودکان شما بر شما جری شوند و جواب شما را با الفاظ بد بدهند .

94.برای جشن تولدها ، مسافرت ها ، خریدها ، امتحانات و . . . تقویم سالیانه در منزل نصب کنید تا فرزند شما از برنامه ها و رفتارهای خود در طول سال آینده آگاه باشند .

95.فرزندان خود را از اخبار و اطلاعات جدیدی که به شما می رسد آگاه کنید .

96.دوستی و رفاقت را بین فرزندان با خود بیشتر کنید ، به آنها بگویید : « قدم زدن با شما در پارک و خیابان برای من لذت بخش است . »

97.گاهی از بیرون غذ تهیه کرده - هر چند غذایی ساده و ارزان قیمت باشد - و مهمانی کوچکی بین اعضای خانواده ترتیب دهید .

والدین و فرزندان در کنار هم ، آن هم به افتخار فرزند خود .

98.خندیدن یعنی کاهش فشارهای روانی

با فرزندان خود خنده های بلند و واقعی را تجربه کنید .

99.نیازهای کودکان خود را در سنین مختلف بشناسید و برای آنها برنامه ریزی کنید .

100.کارهای منزل را بین فرزندان و خودتان تقسیم کنید و در قبال کارهای پذیرفته شده از طرف او مسئولیت پذیرش تقویت شود .

101.کودکان انرژی بسیاری دارند . بگذارید انرژی خود را با ، بازی کردن ،شلوغ کردن و ... خالی کنند وگرنه در سنین بالاتر شلوغ کاریها به شکل های خطرناکی ادامه پیدا خواهد کرد .

102.به مراسمهای فرزندانتان اهمیت دهید ؛ در مجلسی که قرار است به عنوان والدین او حضور پیدا کنید سعی نمایید بهترین لباسهای خود را بپوشید و کمی زودتراز قرار در آن مجلس شرکت کنید و.

103.دفترچه های یادداشت به کودکان خود بدهیدتا خاطرات ، افکار و نظریات خود را در آن ثبت کنند .

دفترچه ها را مطالعه کنید - البته با اجازه فرزندان - و در نگهداری و حفظ شان به آنها کم کنید.

104.به مدرسه او نامه بفرستید . آن هنگام که فرزند شما نامه ای را به معلم می دهد و بچه های دیگر او رانگاه می کنند « خیلی غرور انگیز است » .

105.از گذشته ی خود و خانواده ی خود ، برای فرزندان تعریف کنید ، از فامیل های دور و نزدیک یاد کنید و از او بخواهید برایشان نامه بنویسد و به آنها اهمیت بدهد .

106.هنگام رفتن به مسافرت از فرزندان بخواهیم لیست وسایل مورد نیاز را تهیه کند .

107.در هنگام مسافرت فرزندان با آنها تماس تلفنی داشته باشید ، از احوال آنها جویا شوید تا احساس نکنند از دست آنها راحت شده اید .

108.رفتار و گفتار مثبت در کودکان خود را به گوش دیگران برسانید تا فرزندانتان احساس مورد توجه بودن و وجود کنند .

این حس برای هدایت فرزندان به فعالیت های مثبت از هر امر و نهی و اجباری کار آمدتر است .

109.در مسافرتهای طولانی - یا شرایطی که برای مدت طولانی نمی توانید کودکان را ببینید - تماس خود را با آنها قطع نکنید حتماً به آنها بگویید : « دلتان برایشان تنگ شده »

110.مسئولیت نگهداری و مرتب کردن وسایل فرزندان ، مانند اسباب بازیها ، میز تحریر ، کتاب ها ، اتاق خواب و . . . را به عهده خودش بگذارید ؛ در این زمینه فقط می توانید راهنمایی کنید و یا برخی موارد کمک او باشید .

مشکلات فرزندان خود را بررسی کنید و آنها را کمک نمایید تا خودشان راه حل را پیدا کنند شما کلیدهای رسیدن به حل مشکل را در اختیار او بگذارید .

نظرات شما عزیزان: